Interview CHIO Rotterdam
Wanneer oudere paardenliefhebbers onder ons de namen Van Norel en Van der Linde horen, gaat er misschien een lichtje branden. Gert Willem van Norel van de Pretendenthoeve en en Wim van der Linde van Stoeterij van der Linde. Echter in de toekomst kunnen die namen weleens hele andere associaties gaan oproepen, want de jeugd komt eraan! Onlangs op het EK dressuur voor Children in Hongarije werd TeamNL o.a. vertegenwoordigd door Sophie van Norel en Britt Kikkert – van der Linde. Een zilveren team medaille brachten ze mee naar huis. En dat terwijl het team nog jong en onervaren was en er nog alle groei mogelijk is. Reden om eens te bellen met Epe (Sophie) en Texel (Britt). Moeders Bertine en Eva luisterden mee en stonden hun dochters bij.
We vragen de dames zich voor te stellen. Sophie: “Ik ben 14 jaar, geboren in Epe (Gld) en heb een grote broer Mathijs. Ik doe 3 VWO op de Noordgouw in Heerde. Ik vind het leuk om met vriendinnen af te spreken, maar eigenlijk heb ik daar geen tijd voor naast school en de paarden”. Moeder Bertine vult aan dat ze respect heeft voor Sophie hoe ze met haar tijd om gaat: “Sophie moet regelmatig keuzes maken en dat doet ze goed. Ze wil graag alles goed doen en dan moet je je tijd efficiënt indelen. Gelukkig werkt school ook mee. Sophie heeft de NOC*NSF status, maar zit op een reguliere school”. Waar Sophie iets aarzelend is, steekt Britt enthousiast van wal: “Ik vind het heel erg leuk dat jullie me bellen. Ik ben 12 jaar en geboren in het ziekenhuis in Den Helder. Samen met mijn familie woon ik op Stoeterij Van der Linde op Texel en ik zit in de brugklas hier op Texel. Ook ik ben alleen met de paarden bezig. Ik heb wel een poging ondernomen om te tennissen en gymmen, maar dat vond ik beiden niet leuk”.
Vrijwillig op of een pony getild?
Van Norel en Van der Linde. We zijn benieuwd, als je zo heet, rij je dan vrijwillig paard of ben je er gewoon opgetild ? Zowel vanuit Epe als Texel wordt gelachen. Natuurlijk vinden de dames paardrijden gewoon hartstikke leuk. Britt: “Ik ben wel opgegroeid met paarden. Toen ik 2 à 3 jaar was, ging ik op een Shetlander zitten en daarmee ging ik Bixie rijden en later B. Maar de pony vond het niet leuk en dat was voor mij dus ook niet leuk. Toen kwam de B-pony Topas waarmee ik tot de klasse M gereden heb. Op Topas werd ik op slag verliefd en ik heb hem nog steeds. Een jaar hadden we ervoor nodig om een combinatie te worden, maar toen mocht ik wel meteen naar de Hippiade. In de klasse B behaalde ik het zilver, in het L1 en L2 goud en in maart van dit jaar reden we nog de KNHS indoor kampioenschappen in Ermelo. Inmiddels was ik ook Dark Night Texel van mijn moeder gaan rijden. Deze week precies een jaar geleden zat ik voor de eerste keer op hem. Het begon als een grapje, mama dacht dat ik dat niet kon, maar het ging goed. In twee wedstrijden waren we iedere klasse door, we gingen kaderwedstrijden rijden, de eerste keer internationaal in Exloo en de rest is bekend”. We horen het plezier in Britt haar verhaal en bij het laatste gedeelte de zucht van moeder Eva. Een trotse zucht ondanks dat ze haar paard kwijt is.
Sophie vertelt verder: “Mijn moeder rijdt al haar hele leven en ik heb het van haar overgenomen. Ook ik kreeg eerst een Shetlander, samen met mijn broer. Daarop mocht ik eens uitstappen, maar al snel werd ik fanatiek. Mijn pony’s werden steeds beter en groter. Ook heb ik gesprongen en zelfs crossjes gereden”. Moeder Bertina vult aan: “Plezier vonden wij heel belangrijk en je bent toch afhankelijk van de paarden die je hebt. En bij ons moet er ook verkocht worden. Itrina, het paard waarmee Sophie op het EK reed, is van een vriendin van mij, Corine Bambacht. Een heel bijzonder verhaal. Zij woont 120 kilometer van ons vandaan en dacht dat Itrina wel wat voor Sophie zou zijn. Met Kerst zijn we het gaan proberen en het klikte meteen. Toen ze vier keer had gereden zijn we naar Joyce Heutink gegaan, vervolgens hebben we een online proef ingestuurd, het was toen nog Corona. In januari reed ze in Tolbert haar eerste kaderwedstrijd en ook bij Sophie is de rest bekend. Ik vertel het nu in een paar zinnen, maar het is een hele onderneming geweest. Sophie noemt mij als degene waarvan ze het paardenvirus heeft overgenomen, maar mijns inziens is dat toch opa Gert Willem. Ook het doorzettingsvermogen heeft ze van hem. Helaas is hij 2 jaar geleden plotseling overleden en oma enkele weken geleden. De voorbereiding op het EK was daarom raar. Paardrijden was het lichtpuntje van de dag. Maar we hebben doorgezet, dat was een keuze waar de familie achter stond. Echter het was wel een EK met een lach en een traan”. Sophie krijgt het laatste woord over dit onderwerp: “Ik wilde me focussen op het EK en dat is gelukkig gelukt. De afleiding was fijn en opa en oma zullen trots op me zijn”.
Paarden en pony’s
Na het EK kwam echter nog een moeilijk moment voor Sophie, Itrina moest zoals afgesproken terug naar haar eigenaresse. Gelukkig heb ik nog een pony die van ons zelf is, Speycksbosch Dickens, die al internationaal heeft gelopen en ook heel leuk is. Maar Itrina is ook opeens gekomen en nu gaan we ook weer zien wat op mijn pad komt”. We vragen ook Britt naar haar pony’s en of paarden. Britt: “Dark Night is dus mijn paard van het EK. Hij is 14 jaar, heel intelligent en hij werkt graag voor mij. Gelukkig is hij van onze familie en mag hij blijven. Ik heb ook nog een D pony, Nur für Dich, van 15 jaar. Daarmee was ik onlangs tweede op de Hippiade in de klasse M1. Inmiddels heb ik Z1 gestart en ga ik mijn best doen ook internationaal met hem te mogen rijden. Verder heb ik nog All Star Texel van 15 jaar, een C-pony. Met All Star start ik M2 en wil ik ook graag naar het Z2. Daarna zal hij verkocht worden”.
EK 2022 was hoogtepunt
We begrijpen inmiddels dat Sophie en Britt geen tijd hebben voor andere dingen dan paarden ……. We weten het antwoord eigenlijk al wel, maar toch vragen we het. Wat vinden de dames het allermooiste wat ze tot nu hebben meegemaakt in hun volle paardenleventjes ? Britt roept het bijna: “Het EK dit jaar ! Dat was zoooooo bijzonder ! Niet alleen door de medaille, maar ook door het met elkaar zijn met het team, dat smaakte echt naar meer”. Sophie is het helemaal met haar teammaatje eens, maar wil daar graag het behaalde kampioenschap op de Hippiade dit jaar in de klasse Children aan toevoegen.
CHIO Rotterdam
Britt is nog nooit op het CHIO geweest, maar heeft wel veel foto’s en filmpjes gezien en zou ontzettend graag een keer de lange reis Texel – Rotterdam willen ondernemen. Sophie was in 2018 als publiek aanwezig. Sophie: “Ik heb er nog nooit gereden, maar in 2018 reed Diederik van Silfhout op onze hengst Expression en toen zijn we wezen kijken. Ik was er toen nog helemaal niet zo mee bezig en had geen idee dat ik vier jaar later Nederlands kampioen zou zijn en op een EK een zilveren medaille zou halen. Maar ik weet nog wel dat ik het heel gaaf en alles mooi vond. Als ik er nu aan terug denk, zou ik ook wel heel graag eens bij jullie willen rijden”.
Dromen
Sophie en Britt, twee jonge talenten die precies weten wat ze willen. Inmiddels zijn we benieuwd naar hun dromen. Sophie is bescheiden, maar is wel duidelijk: “Sowieso iets met paarden en op hoog niveau rijden. Wedstrijden als het CHIO rijden, EK’s, heel mooi lijkt me dat”. Moeder Bertine: “Mijn schoonouders zijn helaas overleden, maar het bedrijf was al overgenomen door de kinderen Martin en André dus dat blijft bestaan en er zijn zeker mogelijkheden”. Britt: “Eigenlijk was mijn doel een EK rijden, maar dat is al gelukt en nu zijn dat de Olympische Spelen. En ik wil natuurlijk ook graag op het CHIO rijden en professioneel verder in de paarden”. Moeder Eva lacht en vertelt ons: “Britt weet al precies wat ze wil. Enige tijd geleden zat ze filmpjes te kijken op Instagram. Op een gegeven moment zag ze een paard wat ze wel graag wilde hebben en ze vroeg of we die niet konden kopen. Ik ging kijken en het bleek Glamourdale te zijn ……”.
Opa Wim vindt het geweldig wat Britt allemaal doet en volgt alles via Clip My Horse. Britt: “Hij belt al als ik nog aan het uitstappen ben en hij hoopt dat ik later net als mama op zijn paarden kan gaan rijden”. Moeder Eva: “Ze heeft het over later, maar ze rijdt nu al zo op mijn paarden weg. Mijn hoop is dat ze op onze KWPN hengst Jerenzo Texel Junioren kan gaan rijden, samen met Dark Night heeft ze dan twee goede paarden voor dat niveau.”
photo credits: Equigeniek
Hans Peter, Febe, Edward, Charlotte, Dinja en Jill
Het is al genoemd, Sophie en Britt komen uit bekende paardenfamilies. We zijn benieuwd of ze bij hun moeders lessen en of ze voorbeelden in de sport hebben. Ook hierover zijn de dames duidelijk. Britt: “Bij mama en bij Loes Corsel hier op Texel en met Nur für Dich les ik bij Hans Peter Minderhoud. Als mama gaat lessen met Jerenzo, ga ik mee. Febe van Zwambagt vind ik ook heel goed, die rijdt zo mooi, ik denk dat ze het heel goed gaat doen bij de senioren. Maar Hans Peter en Edward vind ik ook heel goed. Glamourdale is momenteel mijn favoriete paard en daarvoor Toto jr, maar die zien we nu helaas even niet”. Sophie: “Ik les bij Joyce Heutink en bij Imke Bartels voor de kadertrainingen. Mijn idool is Charlotte Fry, zij rijdt zo knap en zo fijn. In Nederland kijk ik graag naar Dinja van Liere en Jill Bogers”.
Moeders aan het woord
Sophie en Britt vertellen enthousiast en gezellig en moeders Bertine en Eva luisteren, soms soufflerend, mee. Tijd voor een vraag aan hen. Hun dochters klinken als bijna ideaal. Zijn er nog bijzondere dingen die ze leuk vinden om over hen te vertellen ? Bertine twijfelt niet en antwoordt: “Sophie ruimt nooit haar kamer op, dat is echt een dingetje. Ook kan ze heel erg de slappe lach hebben, tot wel een half uur lang en tot ze er buikpijn van krijgt”. Sophie protesteert niet, dus het lijkt of haar moeder gelijk heeft. We zijn benieuwd naar Eva: “Bij dat kamer opruimen sluit ik me graag aan. Daarnaast is Britt heel bijgelovig. Alles waarvan ze denkt dat het gelukt brengt, wil ze blijven dragen. Daarom heeft ze ook altijd twee armbandjes bij zich. Toen ze geboren was heeft ze er één gekregen en later is er één voor mij gemaakt. Het armbandje wat voor mij gemaakt is, is een keer stuk gegaan, maar dat was Britt haar geluksding en zit nu dus altijd in een zakje in haar zak, kapot. Zonder de armbandjes wil ze niet rijden, dan is er paniek”. Gevolg van deze vraag: als we voortaan Sophie zien rijden denken we aan die slappe lach en bij Britt aan de armbandjes …….
photo credits: Digitshots
Opa van der Linde en eigenaresse Corine
Tijd om dit gezellige gesprek te gaan afsluiten. We vragen Sophie en Britt dit op hun eigen manier te doen. Britt begon enthousiast en zo eindigt ze: “Op onze Stoeterij van der Linde worden ieder jaar ca. 20 veulens geboren die vaak naar veulenveilingen gaan waar ze zo goed mogelijk verkocht worden. Opa is druk, maar we hebben samen een doel, de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles. Als ik heb gereden en hij belt me, zegt hij altijd: Je bent goed op pad Britt, LA 28. En dan ben ik blij”. Mooie woorden van Britt over haar opa waaruit de waardering duidelijk blijkt.
Ook Sophie heeft mooie woorden en wel voor de eigenaresse van haar EK paard Itrina. Sophie: “Dit hele EK avontuur waarop iedereen mij nu aanspreekt, was niet mogelijk geweest zonder haar eigenaresse Corine. Ze heeft haar eigen wedstrijdcarrière tijdelijk aan de kant gezet om mij deze kans te gunnen. En ze is niet de enige, er zijn meer eigenaren die hun paard aan een ruiter beschikbaar stellen. Dat mag best wel eens wat meer gewaardeerd worden, onder andere door ze meer te noemen en te betrekken bij de resultaten. Ook wil ik zeggen dat door mijn resultaten op het EK mensen in mijn omgeving zich meer bewust raken van wat ‘Children’ nu eigenlijk inhoudt. In onze kring, in de provincie Gelderland, er komt meer aandacht voor en dat vind ik leuk. Als laatste wil ik jullie bedanken voor dit interview. Ik vond het heel leuk om te doen en ik kom volgend jaar heel graag in Rotterdam kijken.”
Sophie en Britt hebben gesproken. Samen met moeders Bertine en Eva. Dinja, Emmelie en de rest is gewaarschuwd, ze komen eraan! Dank voor jullie tijd meiden, leuk om met jullie gesproken te hebben, heel veel succes met alles en heel graag tot op het CHIO Rotterdam.
